"Θα 'λεγες πως, σ' αυτό το πάρκο, τα αγάλματα των επιφανών ανδρών φοβόταν τη μοναξιά, γιατί είχαν όλα τους κι από μια κοπέλα στα πόδια τους." Σελ. 12
"Ήταν εκεί, το φοβερό και τρομερό Steinway, με το τεράστιο λευκό κλαβιέ έτοιμο να σε κατασπαράξει, αυτή η τεράστια οδοντοστοιχία που θα σε αλέσει με όλο της το φίλντισι κι όλο της το σμάλτο, που σε περιμένει να σε λιανίσει." Σελ. 14
"Ακούγοντας αυτά, ο Μαξ έμεινε άπνους, απλανής και άλαλος, ώσπου, μετά από λίγη ώρα, συνειδητοποίησε ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη ν' αναπνέει, να ξαναβρίσκει την ανάσα του, ιδίως όταν τον έχει κατακλύσει μια ακατάσχετη επιθυμία να βάλει τα κλάματα." Σελ. 26
"...ο αέρας ήταν βαρύς με ριπές δροσιάς, διακεκομμένα χαστουκάκια που έμπαιναν απ' τα κατεβασμένα τζάμια του ταξί..." Σελ.38
"...ένα απ' αυτά τα χαμόγελα που κάνουν το βλέμμα να υψώνεται ελαφρά προς τα πάνω, που επικαλούνται το γεγονός ότι έχετε ζήσει κι εσείς τέτοιες μικροδυσκολίες της ζωής..." Σελ. 48
"Όπως συμβαίνει σε ορισμένες γυναίκες που δεν είναι όμορφες, της χρειάζονταν ελάχιστα για να προκαλέσουν την ιλαρότητά της, κι έτσι γελούσε συχνότερα του δέοντος." Σελ. 51
"...αλλά αυτό συμβαίνει πάντα με την τηλεόραση: χώρος, οθόνη, ιδέες, σχέδια - όλα εκεί είναι πιο μικρά απ' ό,τι στον κανονικό κόσμο." Σελ. 55
"Μόνο που τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα· γιατί υπάρχει και η κατάρα των λουτρών: ένα λουτρό λίγο βρόμικο δείχνει πιο βρόμικο απ' οποιοδήποτε μη λουτρό πολύ πιο βρόμικο. Κι ο λόγος είναι ότι αρκεί ένα τίποτα πάνω σε μια λευκή επιφάνεια, παγονησίδα ή σεντόνι, αρκεί μια μικροσκοπική ύποπτη λεπτομέρεια για να κλονιστούν όλα, όπως αρκεί μια μύγα για να βυθιστεί στο πένθος μια ολόκληρη ζαχαριέρα." Σελ. 67
"... κι ο Μαξ υπέγραφε, υπέγραφε, υπέγραφε, αχ, πόσες φορές στη ζωή του είναι αναγκασμένος κάποιος να γράφει το όνομά του!" Σελ. 70
"...η Κυριακή δημιουργούσε όπως πάντα και παντού την αίσθηση της βραδύτητας και του κενού, του χλιαρού τεντώματος, τη κούφιας αντήχησης." Σελ. 101
"Ο Μαξ έζησε μέρες μελαγχολίας, έζησε μέρες ανίας, αυτής της πολύ βαριάς ανίας που γεννιέται από το γάμο της μοναξιάς με την ανέχεια." Σελ. 147
"Ύστερα, με το που επιβιβάστηκε, περιφρόνησε τελείως το μιμόδραμα των οδηγιών ασφαλείας που έπαιξαν οι αεροσυνοδοί, οι οποίες, στη συνέχεια, μοίρασαν πορτοκαλάδες και καραμέλες, κουβέρτες και ακουστικά." Σελ. 152
"Ασφαλώς γνωρίζετε σε τι δύσκολη θέση βρίσκεται ένας άνθρωπος που διπλώνει μόνος του ένα μεγάλο σεντόνι, μπουρδουκλωμένος όχι μόνο απ' το σεντόνι αλλά κι απ' το ίδιο του το σώμα: δείτε πως τα κοντά του χέρια πασχίζουν να πραγματοποιήσουν την απαιτούμενη μεγάλη διάσταση." Σελ. 161
"Βλέπετε, ο έρωτας (χρησιμοποιώ, βέβαια, τη λέξη, αλλά δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη) δεν είναι μόνο πτερόεις, αλλά και διαλυτός. Διαλυτός στο χρόνο, στο χρήμα, στο αλκοόλ, στην καθημερινή ζωή, αλλά και σε πολλά άλλα πράγματα." Σελ. 167
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου