"Στις αναιμικές προσόψεις, έβλεπες πού και πού μια γλάστρα μ' ένα λουλούδι ή κρεμασμένη μπουγάδα, με το νερό, σημείο ζωής, να εξατμίζεται από τη μπουγάδα και να αρδεύει το λουλούδι" σελ. 18
"Εκκωφαντική ησυχία, μέσα στην οποία αναπτύσσεται και πολλαπλασιάζεται κάθε είδους παράσιτη σκέψη που μπορεί να είναι μια λέξη, ένα όνομα, ένα ασυνάρτητο τροπάριο από ονόματα και λέξεις, μια τρελή μουσική μπούκλα που, όπως σ' ένα κλειστό τύμπανο, η ηχώ της πάει κι έρχεται, διαστρέφεται και κάνει κύκλους μέσα στο μυαλό της Γκλουάρ, καθισμένης μπρος στο τίποτα." σελ. 40
" Κι ο θόρυβος που κάνουν τα παγάκια πέφτοντας στο πλαστικό, είναι κούφιος, φτηνός, χωρίς ηχώ, χωρίς την αλεγρία του γυάλινου ποτηριού όπου το παγάκι κουδουνίζει και σπινθηρίζει όλο καμάρι: το ρυθμικό σκέλος του τζιν-τόνικ." σελ. 42
"Ο ύπνος μπορεί να συμβολιστεί με πολλούς τρόπους. Γκρίζα εσάρπα, παραπέτασμα καπνού, σονάτα. Βολ-πλανέ ενός μεγάλου ωχρού πτηνού, πράσινη αυλόθυρα μισάνοιχτη. Λειμώνες. Κουβάρι που ξετυλίγεται, ασφυξιογόνο αέριο, μπάσο κλαρινέτο. Έντομο που συστρέφεται γύρω απ' τη σύντομη ζωή του, τελευταία προειδοποίηση πριν την κατάσχεση. Τείχος. Είναι ζήτημα ύφους, είναι ανάλογα με τον τρόπο που ο καθένας μας κοιμάται ή δεν κοιμάται, ανάλογα με τα όνειρα που τον τυφλώνουν ή τον λυτρώνουν." σελ. 48
"Η Γκλουάρ δεν ξέρει να καθαρίζει τον κόσμο παρά μόνο δια του κενού." σελ. 72
"Μια αποτριχωμένη διασκευή για συμφωνική ορχήστρα ενός κομματιού ροκ-εν-ρολ τσιτσίριζε τρυφερά στο ασανσέρ" σελ. 105
"...το όργανο Hammond ανέδιδε χαμηλόφωνα κάτι ήχους κολλώδεις, κάτι ένρινους συλλογισμούς που εναλλάσσονταν με πεμπτημόρια βήχα και εκροές φυσερών." σελ. 108
"Σε κάποιο σημείο του σώματός της η Ρέιτσελ διέθετε ένα αστεράκι τατουάζ, οι κουρούνες έβγαζαν κάτι βραχνά κρωξίματα από το βάθος του λάρυγγα, όπως ένας άνθρωπος που ετοιμάζεται να αποφλεγματίσει." σελ. 125
"Τα μαλλιά του ήταν κουρεμένα γουλί, εκτός από μια μακριά τούφα στο ινίο, για να μπορεί κανείς να τον πιάσει από κει και να τον βγάλει από την κόλαση, αν τύχαινε κι έπεφτε στην κόλαση." σελ.136.
"Ένα διάχυτο άσπρο φως διαβρώνει τις γραμμές και τα χρώματα των πραγμάτων, σχεδόν τους κλέβει τη μια από τις τρεις διαστάσεις τους." σελ. 159
"Ε λοιπόν, εκεί, στους καθρέφτες των ασανσέρ, είναι που δείχνει κανείς πιο κουρασμένος." σελ. 161
"...το καντράν γύριζε με μια εκνευριστική βραδύτητα ψεκασμένης κατσαρίδα..." σελ. 167
"Το άλλο πρωί, ο ουρανός ήταν μαύρος, θαρρείς και δεν ήθελε να ξημερώσει, εκτός αν η νύχτα ήταν αυτή που τσινούσε κι αρνιόταν να παραχωρήσει τη θέση της: Ήρθα και θα μείνω· δε γλιτώνετε από μένα τόσο εύκολα." σελ. 188
"Η μέρα έσβηνε απαλά μέσα στο ρόδινο χρώμα που έχουν οι φράουλες με κρέμα, οι γλαδιόλες, το μαλάκιο ναυτίλος." σελ. 214
"Κάνοντας τον αδιάφορο, σαν να μην τον αφορούσε αυτό, σαν να μη αφορούσε αυτόν, θα πρέπει να ποντάριζε στην πιθανότητα ότι ο χρόνος μπορεί και να τον ξεχνούσε. Όμως ο χρόνος ερχόταν πίσω του, όλο και μεγάλωνε στο καθρεφτάκι, και τώρα είχε βγάλει φλας για να τον προσπεράσει." σελ. 218
"Τα φώτα του Opel διεμβολίζουν τη νύχτα κωνοειδώς, προβάλλοντας την ταινία της ημέρας πάνω στη διπλή οθόνη που σχηματίζουν οι ιτιές." σελ. 219
"Πήγε να πει κάτι σε σχέση με την τύχη, το δρόμο, τη ζωή, κάτι απ' αυτά τα καίρια, πνευματώδη κι εμπνευσμένα πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή, αλλά ξαφνικά, μπα, τίποτα." σελ. 222
"Ο έρωτας, ως γνωστόν, περνάει συχνά μέσα από έναν τρίτο, κι ό,τι κι αν είναι αυτός ο τρίτος, ό,τι κι αν είναι αυτό που λέει (διαταγή ή συμβουλή, άδεια ή συνταγή), το βασικό είναι να σε ενθαρρύνει." σελ. 230
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου