Στη δεκαετία του είκοσι, ο χαραμοφάης ήρωας, που μοιάζει με Ιάπωνα Νίκο Νομικό,
ζει σε ένα συγκρότημα σπιτιών/δωματίων μαζί με έναν παπά που δεν χωνεύει (ο οποίος την πέφτει και στην υπηρέτρια) και μια εκκεντρική εικαστικό που φτιάχνει περίεργα έργα.
Η γυναίκα ενός διπλωμάτη θα νοικιάσει ένα από τα δωμάτια. Ο ήρωας θα την παρακουλουθήσει ενώ κάνει έρωτα με έναν κλόουν. Συνηθίζει, βλέπετε, πηγαίνοντας από σοφίτα σε σοφίτα, να παρακολουθεί τους ενοίκους.
Η γυναίκα του διπλωμάτη θα τον καταλάβει, θα προσέξει το μάτι του στην τρύπα του ταβανιού. Η έλξη θα είναι αμοιβαία. Ο σωφέρ της γυναίκας του διπλωμάτη είναι τόσο ερωτευμένος μαζί της που όχι μόνο τη διευκολύνει να συναντάει τους εραστές της χωρίς να υποψιάζεται τίποτα ο άντρας της, αλλά έχει βάλει να κατασκευάσουν μια κόκκινη πολυθρόνα για να αναπάυεται, η κυρία του, στο σπίτι της.
Η πολυθρόνα είναι πάντα ζεστή γιατί βρίσκεται εκείνος μέσα. Κάποια στιγμή, η γυναίκα του διπλωμάτη και ο χαραμοφάης θα αρχίσουν να σκοτώνουν, με ευφάνταστους τρόπους, όλους αυτούς του δευτερέυοντες χαρακτήρες. Και θα βρεθούν, επιτέλους, στην σοφίτα, αγκαλιά.
Μόνο που τότε θα γίνει ο μεγάλος σεισμός του Τόκυο (1923). Στην τελική σκηνή, η υπηρέτρια, η μόνη επιζώσα από όλον τον πολύχρωμο θίασο, γυμνόστηθη, αντλεί αίμα στα ερείπια.
Μια ιαπωνική ερωτική ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου