Στην εισαγωγή του φιλμ, μαθαίνουμε γρήγορα για τη Lucy Harbin: Τον πρώτο της αποτυχημένο γάμο, με έναν πολύ μεγαλύτερό της, που της επέβαλλαν να παντρευτεί, ακολούθησε ένας δεύτερος, με έναν επτά χρόνια νεότερό της. Όταν θα γυρίσει, μια νύχτα, νωρίτερα, από ένα ταξίδι, θα βρει τον άντρα της να κοιμάται με την γκόμενα σε αφύσικη πόζα. Όλο το φιλμ είναι γκροτέσκο. Θα τρελαθεί και θα τους μπαλταδιάσει μπροστά στα μάτια της κόρης τους. Είκοσι χρόνια μετά, η κόρη, αθώα, φτωχή, στην απομονωμένη φάρμα, ζει με το θείο και τη θεία. Έχει σχέση με ένα αθώο πλουσιόπαιδο. Σκέφτονται να παντρευτούν. Οι γονείς του δεν το ξέρουν. Η Lucy θα βγει από την κλινική, θα επισκεφθεί τη φάρμα. Η κόρη θα της δείξει μεγάλη αδυναμία, θα τη φροντίσει. Θέλει να τη γνωρίσει και στα μελλοντικά πεθερικά. Αλλά το παρελθόν εισρέει από παντού. Ποιος είπε ότι μια ψυχολογική μελέτη των σχέσεων μητέρας και κόρης δεν μπορεί να είναι ένα γκροτέσκο θρίλερ με φόνους με τσεκούρι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου