"Συχνά, οι θαμώνες του Conde κρατούσαν από ένα βιβλίο που το παρατούσαν στο τραπέζι και που το εξώφυλλό του ήταν λεκιασμένο με κρασί: Τα άσματα του Μαλντορόρ, Οι εκλάμψεις, Τα μυστηριώδη οδοφράγματα." Σελ. 11
"Οραματιζόταν, έλεγε, ένα τεράστιο κατάστιχο όπου θα ΄ταν γραμμένα τα ονόματα των πελατών όλων των cafes στο Παρίσι εδώ κι εκατό χρόνια, με σημείωση των διαδοχικών αφίξεων και αναχωρήσεών τους. Τον είχε στοιχειώσει αυτό που αποκαλούσε "τα σταθερά σημεία"." Σελ. 15
"Δε γερνάμε. Με τα χρόνια που περνούν, πολλοί άνθρωποι και πολλά πράγματα καταλήγουν να σου φαίνονται τόσο κωμικά και καταγέλαστα, που τα βλέπεις με παιδικό μάτι." Σελ. 31
"Όχι απότομες κινήσεις, αλλά απάθεια και βραδύτητα, χάρη στις οποίες αφήνεσαι να σε εμποτίσειτο πνεύμα των χώρων." Σελ. 37
"Οπότε, δημιουργούμε δεσμούς, προσπαθώντας να σταθεροποιήσουμε ριψοκίνδυνες γνωριμίες." Σελ. 47
"Όταν όλα καταγράφονται ξεκάθαρα, αυτό σημαίνει ότι όλα έχουν τελειώσει, όπως στα μνήματα όπου είναι χαραγμένα ονόματα και ημερομηνίες." Σελ. 71
"Δε γίνεται τίποτα. Έχουμε μεγαλώσει σε άσχημες συνθήκες." Σελ. 90
"Αργότερα, κάποιος μου δήλωσε με μεγάλη βεβαιότητα ότι το μόνο πράγμα που δεν μπορούμε να θυμόμαστε, είναι η χροιά της φωνής." Σελ. 92
"Με κατέκλιζε μια μέθη που δε θα μπορούσε να μου την προκαλέσει ούτε το αλκοόλ ούτε το χιόνι. Ανέβηκα την ανηφόρα μέχρι τον Πύργο της Ομίχλης. Ήμουν αποφασισμένη να μην ξαναδώ ποτέ πια την παρέα του Canter. Αργότερα, την ίδια μέθη αισθανόμουν κάθε φορά που χώριζα με κάποιον. Σαν να μην ήμουν ο εαυτός μου τη στιγμή που δραπέτευα." Σελ. 93
"Δε νομίζω ότι τα διαβάζαμε με τον ίδιο τρόπο. Εκείνη έλπιζε να βρει εκεί έναν προορισμό στη ζωή, ενώ εμένα με συνάρπαζαν ο ήχος των λέξεων και η μουσικότητα των φράσεων." Σελ. 116
"...κι εκείνη η επιγραφή στον λιγδιασμένο τοίχο της οδού Μαζαρίν, που τη διάβαζα όποτε πήγαινα σχολείο: ΜΗ ΔΟΥΛΕΨΕΤΕ ΠΟΤΕ." Σελ. 119
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου