"...η τάση προς τη μυθοπλασία, ως απόρροια της καθημερινής ενασχόλησής του, ήταν πιο ισχυρή από το φόβο μήπως σπείρει μεγάλα όνειρα σε άγνωστο χωράφι." Σελ. 35
"Πήγαινε, κορίτσι μου, και μην ξεχνάς αυτό που σου είπα ανάμεσα σε δυο γουλιές αρωματική βότκα και τις σκέψεις μου για τα τραγούδια των καταδίκων στα κάτεργα." Σελ. 38
"Έκανε να γυρίσει από την άλλη, αλλά θυμήθηκε πως στις σημαντικές στιγμές της ζωής των παιδιών θα πρέπει κανείς να δείχνει σοβαρός και έκπληκτος, κι έτσι έγνεψε με επισημότητα..." Σελ. 39
"Ο τύπος του ιππότη, που επηρεάζεται από αλλόκοτες εντυπώσεις, του ερευνητή και θαυματοποιού, δηλαδή του ανθρώπου ο οποίος από τους πολλούς και διάφορους ρόλους της ζωής επέλεξε τον πιο επικίνδυνο και συγκινητικό - της έγνοιας για τον άλλο - ..." Σελ. 45
"Οι κινήσεις του προσωπικού είχαν αποκτήσει, χάρη στην πολύχρονη πείρα, αυτή τη φειδωλή και μετρημένη ακρίβεια που μοιάζει με έμπνευση." Σελ. 51
"Η μητέρα του ήταν από τους ανθρώπους που η ζωή χύνει σε έτοιμα καλούπια. Ζούσε στη νάρκη της ευημερίας που προνοεί για όλες τις επιθυμίες μιας κοινής ψυχής." Σελ. 54
"Κατά το απογευματάκι, κάθισε στην καμπίνα του, πήρε ένα βιβλίο και για κάμποση ώρα διαφωνούσε με τον συγγραφέα, σημειώνοντας στα περιθώρια παράδοξες παρατηρήσεις. Το παιχνίδι αυτό, η συζήτηση με τον συγγραφέα, που ασκούσε εξουσία από τον τάφο του, τον διασκέδασε για λίγο." Σελ. 72
"Κάθε φορά που πρέπει να καυγαδίσω με κάποιον, πίνω βότκα από πιπερόριζα." Σελ. 76-77
"Τα νοτισμένα λουλούδια θύμιζαν παιδιά που τους είχαν ρίξει με το ζόρι κρύο νερό για να πλυθούν" Σελ. 80
"Όταν τελικά σηκώθηκε, μια έντονη ροπή προς το ασυνήθιστο τον κατέλαβε ξαφνικά, με την αποφασιστικότητα και την έμπνευση οργισμένης γυναίκας." Σελ. 82
"Δες λιγάκι γύρω σου: όλοι δουλεύουν σαν να τσακώνονται" Σελ. 89
"Εδώ τις φλέρταραν χτυπώντας τες στην πλάτη με την παλάμη και σπρώχνοντάς τες σαν να ήταν στην λαϊκή αγορά." Σελ. 99
"Τα ορνιθοσκαλίσματα που ήταν γραμμένα πάνω του θύμιζαν ξεχαρβαλωμένο φράχτη· θα πρέπει να είχαν προκαλέσει έκπληξη στο μολύβι που τα σχεδίασε." Σελ. 123
"Κάπου είχε διαβάσει πως μπορεί κανείς να καταλάβει, αμυδρά βέβαια, έναν άνθρωπο αν φανταστεί τον εαυτό του στη θέση αυτού του ανθρώπου και μιμηθεί την έκφραση προσώπου του." Σελ. 127
"Οι αλήθειες φωνάζουν, μα εσείς δεν τις ακούτε." Σελ.139
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου