Η καλύτερη σεκάνς της ταινίας του Sorrentino ξεκινάει με τον Jep Gambardella σταυροπόδι, σε ένα κατάστημα ρούχων. Η νέα του φίλη δοκιμάζει ρούχα για μια κηδεία. Για τον Jep, η κηδεία είναι ένα σώου. Της περιγράφει το σενάριο. Αφήνεις τους συγγενείς να διασκορπιστούν. Περιμένεις όλους τους καλεσμένους να καθίσουν. Μόνο τότε δίνεις τα συλλυπητήριά σου στην οικογένεια. Έτσι όλοι θα σε δουν. Τους πιάνεις το χέρι, τους λες παρήγορα λόγια με κάθε επισημότητα. Μπορείς να απομακρυνθείς σε μέρος απομονωμένο, αλλά ορατό από τον κόσμο, σαν χαμένος στις σκέψεις σου. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς τον βασικό κανόνα: ποτέ δεν κλαις. Δεν κλέβεις το σώου από τους συγγενείς. Ο Jep θα υποδυθεί όλα αυτά που περιέγραψε υποδειγματικά. Μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί να αυτοσχεδιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου