"Όχι", έλεγε η Ζωρζετ. "Εγώ ξέρω πως ο Ωγκύστ δεν πιστεύει λέξη απ' όσα γράφουν οι εφημερίδες."
"Λοιπόν, δεν πιστεύει, ας πούμε, στα αποτελέσματα των αθλητικών αγώνων που γράφουν οι εφημερίδες;" Σελ. 12
"...ήταν μια καλή καθολική με τον τρόπο της, πήγαινε στην εκκλησία - όταν πήγαινε - για να κλάψει ολόψυχα (αν το ίδιο ολόψυχα έκλαιγε και στον κινηματογράφο)." Σελ. 13
"-Όμως, Μαντάμ Μπήλερ, μ' αυτήν την ομίχλη, μ' αυτό το κρύο και μ' αυτή τη βροχή, νοσταλγώ, όπως κάθε χειμώνα, την πατρίδα μου, που δεν την έχω δει ποτέ, την Πελοπόννησο με τους κοκκινωπούς βράχους και το γαλάζιο ουρανό της (διάβαζα κάποτε ένα άρθρο στο "Ματς"), και δε θέλω να παντρευτώ παρά μόνο Ελληνίδα, γιατί κι' εκείνη θα νοιώθει τόσο εγκαταλειμμένη σ' αυτή τη χώρα όσο κι εγώ.
-Είστε σκέτος ποιητής, είπε τότε η Ζωρζετ και σκούπισε τα μάτια της." Σελ. 20
"Ο Αρχίλοχος σφιγγόταν στις μαλακές τρίχες του παλτού της, ο άδειος δρόμος, η Κυριακή, ο καιρός τον ανάγκασαν να χωθεί κάτω από τη μικρή κόκκινη ομπρέλα της. Προχωρούσαν με ρυθμό, σχεδόν σαν ένα αληθινό ζευγάρι ερωτευμένων." Σελ. 26
"Η βροχή είχε σταματήσει, η ομίχλη είχε αραιώσει. Είχε μεταμορφωθεί σε φαντασμαγορικές φιγούρες, σε ξαπλωμένους δράκοντες, σε βραδυκίνητες αρκούδες, και σε γίγαντες, που γλιστρούσαν αργά πάνω από τις βίλλες, τις τράπεζες, τα κυβερνητικά κτίρια και τα μέγαρα, σπρώχνοντας η μια την άλλη, ανέβαιναν ψηλά και σκόρπιζαν." Σελ. 29
"Κοίταζαν τον ήλιο να βυθίζεται πίσω από τα δέντρα σαν κόκκινο παιδικό μπαλόνι." Σελ. 35
"Είναι καιρός να πραγματώσουμε ριζοσπαστικά το δυτικό μας κόσμο. Οι πολιτικοί απέτυχαν. Αν αποτύχει και η βαρειά βιομηχανία, χάθηκαν όλα, αγαπητέ κύριε Αγαμέμων. Μόνο ο δημιουργικός άνθρωπος είναι πραγματικός άνθρωπος. Ο διορισμός σας αποτελεί μια δημιουργική πράξη, μια πράξη δημιουργικού σοσιαλισμού, που π ρ έ π ε ι ν' αντιτάξουμε στον αντιδημιουργικό κομμουνισμό." Σελ. 67
"... το ποτάμι σαν καθρέφτης, τα χρώματα το ένα δίπλα στο άλλο, χωρίς να συγχέονται, σκιές σαν τραβηγμένες από το χάρακα στους δρόμους και στις λεωφόρους." Σελ. 70
"Δεν έχεις καμία δουλειά να κάνεις σχόλια, αυτές δεν είναι δουλειές των ανδρών." Σελ. 71
"Αντίθετα, χαμογέλασε ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης, μια ευχάριστη εμφάνιση, ένα καλόγουστο ντύσιμο πρέπει να επαινείται, ιδιαίτερα σήμερα, που ορισμένοι κύκλοι, που υποστηρίζουν μιαν άθεη φιλοσοφία, είναι μόδα να ντύνονται προκλητικά ακατάστατα, σχεδόν σαν ζητιάνοι..." Σελ. 83
"Ο απαραίτητος φόρος - το κράτος, σαν νέος Μολώχ ζητάει τη θυσία του - είναι επίσης πληρωμένος." Σελ. 104
"Η δυστυχία δεν είναι εκπληκτική, αλλά συμβαίνει επειδή πρέπει να συμβεί, ενώ η ευτυχία συμβαίνει από σύμπτωση..." Σελ. 111
"... με την πελώρια σύζυγό του, που ξεχώριζε στο χώρο σαν αρχαίο βουνό, χιονισμένο με μαργαριτάρια..." Σελ. 125
"Άρπαξε τη μια εικόνα μετά την άλλη, και πέταξε τον Πρόεδρο της Δημοκρατία, τον Επίσκοπο, τον Αμερικανό Πρέσβυ, ακόμη και τη Βίβλο στο σκοτεινό βάθος της αυλής, που έμοιαζε με κουτί." Σελ. 131
"Φαίνεται πως κι οι αναρχικοί είναι λάθος πληροφορημένοι καμιά φορά." Σελ. 141
"...γενικά αυτό είναι ένα θέμα που δύσκολα χωράει συζήτηση, κι αν μπορεί να συζητηθεί, αυτό μπορεί να γίνει μόνο τη νύχτα εμπιστευτικά, γιατί σε κάθε συζήτηση εισχωρούν απόψεις και ηθικολογίες που είναι ανάρμοστες, κι επειδή οι αρετές, τα πάθη και τα λάθη των ανθρώπων συγχέονται τόσο, που εύκολα βγαίνει περιφρόνηση και μίσος, εκεί που θα ταίριαζε θαυμασμός και αγάπη." Σελ. 146
"Η δικαιοσύνη καταδικάζει το κακό, η ελπίδα θέλει να το διορθώσει, κι η αγάπη το παραβλέπει." Σελ. 147
"Πίσω από το πλήθος που δραπέτευε, ο Αρχίλοχος πέταξε και τη χειροβομβίδα, που φώτισε τον κήπο την ίδια στιγμή με το πρώτο φως της ανατολής." Σελ. 151
"Μα το Κρεμλίνο ήταν μακριά, το δολάριο απαραίτητο, η εξουσία γοητευτική." Σελ. 159
"Είναι σαν εγώ να προσηλύτισα τον κόσμο, κι ο κόσμος εμένα, έτσι ώστε είμαστε πάλι στον ίδιο παρονομαστή κι όλα ήταν ανώφελα." Σελ. 161
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου