Οι αυτοβιογραφίες του Peter Cushing

Όταν ήταν μικρός, η μάνα του τον έντυνε σαν κορίτσι. Του άφηνε και μακριά τα μαλλιά. Για να τον τιμωρήσει, όταν έκανε αταξίες, προσποιούνταν την πεθαμένη. Ο πατέρας του τον έκλεινε σε κατασκότεινα δωμάτια. Από τις τιμωρίες, αυτές, προέκυψε η ψύχωσή του με τον θάνατο και η φοβία του για το σκοτάδι. Τον βοήθησε να τις ξεπεράσει η γυναίκα της ζωής του, στην οποία αφιερώνονται οι αυτοβιογραφίες. Μεγαλύτερή του, ρωσικής καταγωγής, από ξεπεσμένη αριστοκρατική οικογένεια, ηθοποιός, τα παράτησε όλα για να αφιερωθεί στη φροντίδα του. Μιλούσε πέντε, τουλάχιστον, γλώσσες - εκείνος μόνο αγγλικά. Τα ακαδημαϊκά, καθαρά, αγγλικά του, για τα οποία έγινε διάσημος, τα απέκτησε μετά από σκληρή δουλειά. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι στην πρώτη του οντισιόν, ο εξεταστής, παλιός θεατρικός ηθοποιός, είπε "πάρτε τον μακρυά μου, δεν αντέχω να τον ακούω". Το μόνο μέρος που αγαπούσε ήταν η Αγγλία. Όταν περιγράφει την περιοδεία του με τον θίασο του Λόρενς Ολίβιε σε όλο τον κόσμο, καταλήγει ότι το μέρος που του άρεσε περισσότερο ήταν το Μπρίστολ. Στον ελεύθερο χρόνο του ζωγράφιζε κι έφτιαχνε μινιατούρες θεατρικών σκηνών. Έγινε πασίγνωστος με τις ερμηνείες του σε τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων, μετά ήρθαν οι κινηματογραφικοί του ρόλοι σε ταινίες τρόμου, κυρίως. Η πρώτη του αυτοβιογραφία, του 1986,  τελειώνει με το θάνατο της γυναίκας του στις αρχές της δεκαετίας του '70. Ακολουθεί κατάθλιψη. Για να ξεχνιέται εργάζεται πυρετωδώς, δέχεται ο,τι ρόλο του προσφέρουν. Το 1982 το μάτι του πρήζεται, γίνεται τεράστιο, όπως στο φιλμ Top Secret της επόμενης χρονιάς, αναφέρει χαρακτηριστικά. Καρκίνος του προστάτη. Οι γιατροί του δίνουν 18 μήνες ζωή. Θα πεθάνει το 1994. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας της πρώτης του αυτοβιογραφίας, αλλά και της δίψας του κοινού για περισσότερες πληροφορίες για τις ταινίες του, θα γράψει μια δεύτερη, συμπληρωματική, το 1988. Ο εκδότης (;) θα προσθέσει την επεξήγηση Memoirs of the Hammer years, αλλά στην πραγματικότητα περιέχει ανέκδοτα από όλη του τη ζωή, παρατηρήσεις πάνω στην αγγλική ψυχοσύνθεση και ευγενικά πορτραίτα φίλων και γνωστών. Ποτέ δεν κατάλαβε το αξίωμα του Grand Moff Tarkin. Τον υποδύθηκε με παντόφλες - οι μπότες που του έδωσαν ήταν στενές -και  στεναχωρήθηκε πολύ που πέθανε, στην πρώτη ταινία, γιατί και οι ηθοποιοί κάπως πρέπει να βγάζουν τα προς το ζην.