Τον τελευταίο καιρό, πολύς κόσμος με σταματάει στο δρόμο για να μου πει ότι, όσο μεγαλώνει, σκέφτεται όλο και πιο συχνά το Ναζαρέν του Λουίς Μπουνιουέλ. Τους καθησυχάζω λέγοντάς τους ότι και σε μένα συμβαίνει το ίδιο. Ο δόλιος ο Ναζαρέν! Το μόνο που του προσφέρει η ευλάβεια και η αυστηρή προσκόλληση στις αρχές του είναι γοητεία. Στον κοινωνικό στίβο λούζεται απογοητεύσεις. Οι μόνες που τον ακολουθούν είναι μια πόρνη και μια παρατημένη. Πιστεύουν σε ένα σωρό δεισιδαιμονίες και αδυνατούν να κατανοήσουν τις σύνθετες θεολογικές έννοιες που τους αραδιάζει. Μάλλον έλκονται ερωτικά από αυτόν τον ταλαίπωρο μονομανή. Η θρησκεία - όπως ίσως - και η τέχνη, όμως, είναι άχρηστες στην καθημερινότητα. Σε μια πανέμορφη σκηνή, σε ένα ρημαγμένο από την πανώλη χωριό, μια ετοιμοθάνατη δε δέχεται να τη διαβάσει ο Ναζαρέν. Δε θέλει τον παράδεισο, ζητάει τον Χουάν της.
 |
| Ο Luis Bunuel στα γυρίσματα του Nazarin (Jesse A. Fernandez) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου