"Ζωή είναι το να περνάς από τον ένα χώρο στον άλλον, προσπαθώντας (όσο μπορείς) να μη σκοντάφτεις. (Σελ. 14)
"Περιγράφω τον χώρο: τον ονοματίζω, τον χαράζω, όπως εκείνοι οι παλιοί χαρτογράφοι που γέμιζαν τις ακτές με ονόματα λιμένων, με ονόματα ακρωτηρίων, με ονόματα όρμων, ώσπου, στο τέλος, η ξηρά να χωρίζεται απ' τη θάλασσα μόνο με μια συνεχή λωρίδα κειμένου." Σελ. 22
"Ευτυχισμένος είναι όποιος μπορεί και κοιμάται δίχως φόβο
και δίχως τύψεις
στο πατρικό κρεβάτι, το γερό και λατρευτό,
όπου γεννήθηκαν και πέθαναν όλοι οι δικοί του.
Jose-Maria de Heredia (Τρόπαια)"
(σελ. 28)
"Υπάρχουν πίνακες επειδή υπάρχουν τοίχοι. Πρέπει να μπορούμε να ξεχνάμε ότι υπάρχουν τοίχοι, και δεν έχει βρεθεί τίποτα καλύτερο από τους πίνακες. Οι πίνακες σβήνουν τους τοίχους. Όμως οι τοίχοι σκοτώνουν τους πίνακες. Συμπέρασμα: πρέπει ν' αλλάζουμε συνεχώς είτε τοίχο είτε πίνακα, να προσθέτουμε συνεχώς πίνακες στους τοίχους, ή πηγαίνουμε συνεχώς τον ίδιο πίνακα από τοίχο σε τοίχο." Σελ. 57
"(χωρίς να το θέλεις, σημειώνεις μόνο το αξιοπερίεργο, το ασύνηθες, το θλιβερά εξωτικό, ενώ θα 'πρεπε να κάνεις το ακριβώς αντίθετο)" Σελ. 75
"Συχνά, απ' αυτές τις πόλεις που επισκέπτεσαι ακροθιγώς, κρατάς μιαν ανάμνηση απροσδιόριστης γοητείας: την ίδια την ανάμνηση της αναποφασιστικότητάς σου, των διστακτικών βημάτων σου, του βλέμματός σου που ποτέ δεν ήξερε που να στραφεί και που το συγκινούσε οτιδήποτε..." Σελ. 89
""Μάγκες, μας ανακάλυψαν!"
(ένας ινδιάνος, βλέποντας να πλησιάζει ο Χριστόφορος Κολόμβος)." Σελ. 104
"...βλέπει μόνο ό,τι συναντά: χώρος είναι αυτό στο οποίο σταματά το βλέμμα, αυτό πάνω στο οποίο προσκρούει η όραση: το εμπόδιο..." Σελ. 111
"Διάβασα πρόσφατα ότι κάποτε, στην Αγγλία, μια επιστολή είχε ταχυδρομηθεί με μοναδική διεύθυνση προορισμού ένα γεωγραφικό πλάτος κι ένα γεωγραφικό μήκος." Σελ. 114
"Παίξε με τις μονάδες μετρήσεως: εξοικειώσου πάλι με τα πόδια και τις λεύγες (έστω και μόνο για να διαβάζεις πιο άνετα Stendhal, Δουμά ή Ιούλιο Βερν)..." Σελ. 117
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου