"Με την παραμικρή κίνηση ίδρωνε, ένιωθε ότι κάθε πόρος του σώματός του ξερνούσε μια σταγόνα υγρού." Σελ. 51
"Τα άσπρα μαλλιά του, που φάνταζαν ακόμη πιο λευκά λόγω της κόκκινης επιδερμίδας, του έδιναν αριστοκρατικό αέρα και είχε καλούς τρόπους όπως όλοι οι μεσήλικοι που ασκούν κάποιο επάγγελμα με εξουσία και το αγαπούν, λιγότερο όμως από τις ηδονές του φαγητού και του ποτού." Σελ. 59
"Όσο εκείνη έγραφε, εξάλλου, συνειδητοποίησε την υπεροχή του απέναντί της. Χαμογέλασε μάλιστα, με τη σειρά του, με τρυφερή συγκατάβαση, εξαιτίας της στάσης της, του τρόπου που σάλιωνε το μολύβι, που πρόφερε τις συλλαβές με υπερβολική επιμέλεια μαρτυρώντας έτσι την έλλειψη μόρφωσης και την κοινωνικής της τάξης συγχρόνως." Σελ. 76
"Μια αστή, αναθρεμμένη για να κάνει τσάι και να ακούει τους άντρες να μιλάνε." Σελ. 78
"Είχε αποκτήσει μια αρρωστημένη ευθιξία. Ένιωθε κατάθλιψη. Φαινόταν στα τραβηγμένα χαρακτηριστικά του, στα μάτια του που γυάλιζαν σαν να 'χε πυρετό, στην αφύσικη κινητικότητά του." Σελ. 86
"Ήταν μια κούραση που προερχόταν από εξασθένηση του αίματος και εκδηλωνόταν κυρίως από ένα κενό μες στο κεφάλι και ένα ασαφές άγχος που του προκαλούσε τρέμουλο, κάποιες φορές, σαν να τον είχε απειλήσει κάποιος κίνδυνος." Σελ. 92
"Ήξερε ότι γινόταν άδικος. Εδώ και λίγο καιρό συνέβαινε αυτό συχνά, αλλά ήταν ανίκανος να αντιδράσει." Σελ. 111
'Ήταν ανίκανος να διαβάσει τα μυθιστορήματα. Ενώ στην Ευρώπη, τα καταβρόχθιζε. Εδώ, αναρωτιόταν γιατί κάποιος είχε μπει σε τόσο κόπο να τυπώσει τόσες προτάσεις." Σελ. 122
"Τα δώδεκα κουπιά έβγαιναν από το νερό ταυτόχρονα, διασκορπώντας στο φως του ήλιου υγρές πέρλες, έμενα μετέωρα για μια στιγμή πριν ξαναβυθιστούν, ενώ ένας στεναγμός ανέβαινε από τα στήθη των αντρών, ένας στεναγμός που ήταν ένα λυπητερό τραγούδι, πάντα το ίδιο, ένας βουβός και δυναμικός ρυθμός που θα ενορχήστρωνε την ημέρα." Σελ. 143
"Είχε όρεξη να πιει για να γίνει κακός, είχε την επιθυμία να ουρλιάξει, να κάνει κάποιον να πονέσει και να πονέσει κι ο ίδιος." Σελ. 149
"Για να έχει κάποια σιγουριά, κοίταζε επίμονα ένα συγκεκριμένο σημείο του τοίχου, δίπλα στο ρολόι, εκεί που υπήρχε ένας λεκές από σκοτωμένη μύγα." Σελ. 181
"Ο Τιμάρ ταυτίστηκε με τον κακόμοιρο νέγρο, με τον ημίγυμνο τύπο που αγωνιζόταν μέσα σ΄αυτό το πλήθος, που τον είχε περικυκλώσει, τον είχε καταδιώξει, τον είχε πνίξει." Σελ. 187
"Είχε δει καυγάδες, αλλά ποτέ δεν είχε μπλέξει. Συνήθως απομακρυνόταν, ενώ αυτή τη φορά ήταν ο πυρήνας. Και διαπίστωσε ότι τα χτυπήματα δεν πονάνε και τόσο πολύ όπως νομίζει κανείς, και ότι δεν χρειάζεται να είσαι θαρραλέος για να τ' ανταποδώσεις." Σελ. 190
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου